Gelecekte, daha iyisi bulunana kadar oyunlaştırma adı verilen eğitimler ağırlıkta olacak.
Bunların nasıl olacağını kısa kısa bakalım.
1. GÖREV EKİBİ OLUŞTURMA:
Daha çok aynı ya da benzer işleri yapan katılımcılar arasından, minimum 3 maksimum 8 kişiden oluşan guruplar oluşturularak, yapacakları sunumlarla diğer katılımcılara işlerini göstermek şeklinde yapılan egzersizdir. Amaç tamamen o birimin işlerinin hem oyuna katılanlar hem de izleyenler tarafından öğrenilmesidir.
Bu oyunlaştırmanın bir yandan işin tam anlamı ile öğrenilmesinin yanında, ekibin kaynaşmasını da sağladığını söyleyebiliriz.
Ekibi oluştururken;
· Aynı ve benzeri işleri yapanların seçimi,
· Herkesin katılım göstermesinin temini,
· Herkesin grup lideri gibi davranabileceğinin belirtilmesi gibi konulara dikkat edilmeli.
· Ayrıca ekibin başarısız görülmemesi ya da kendilerini öyle hissetmemeleri için, eğitmen tarafından rollerin neler olacağının tam olarak açıklanması önemlidir.
· Aynı zamanda süre çok kısa, konu çok karmaşık ya da çok uzun belirlenmemelidir.
· Diğer guruplarla bir yarış şekline getirilmemelidir. Yoksa amacın dışına çıkılıp, birinci ilan edilenlerin diğerlerini alaya almaları, onların moral bozukluğuna uğramalarını sağlayacaktır ki, bu da öğrenmeyi güçleştirir ve bundan sonraki oyunlara katılımın isteksiz olmasını getirir.
2. OLAY TARTIŞMASI:
Eğitmen tarafından, kurumun işlerine uygun yaşanmış, ya da yaşanması mümkün olası olaylar bir hikaye haline getirilir ve eğitime katılanların bu hikayede yaşanmış sorunların olmaması ya da olmuşsa çözüm yolları hakkında beyin fırtınası yapmalarının istenmesidir.
Beklenti;
· Problemin tanımlanması,
· Nasıl çözümlenmesi gerektiği,
· Bir daha olmaması için ne tür tedbirler alınması gerektiği,
Gibi konular üzerinde durulur.
Burada çözüm yollarının eğitmenden alınması yerine, beyin fırtınaları ile kendilerinin bulmaları amaçlanmakta, böylece öğrenmeyi daha akılda kalıcı hale getirmek amaçlamaktadır.
Eğitmen konuya, eğitime katılanların olayı okuduktan sonra soracağı sorularla çözüme gitmeleri ile katılır.
3. İŞ HAYATINDAKİ GERÇEK BİR DURUMU CANLANDIRMA
Karmaşık bir işlemi ya da olayı, eğitime katılanlar tarafından canlandırılarak, bu konuda deneyim ve beceriler kazanmasını sağlayan bir eğitim yöntemidir.
Eğitmen çalışma ile ilgili bilgiler verir, eğitime katılanlar baş başa vererek strateji belirlerler.
Burada uyulması gereken kural, yapılacak olan roller mutlaka işin bir parçası olmak zorunluluğudur.
4. GRUP TARTIŞMASI
Gruplar oluşturup, işle ilgili belirlenmiş bir konuda yapıcı tartışmalarda bulunmak. Eğitmen tarafları teşvik eder ve tartışmanın mutlaka bir neticeye bağlanmasını sağlar.
Bu eğitimin amacı farklı beyinlerden farklı fikirler ortaya çıkararak, en uygununun seçilip uygulanmasını sağlamaktır.
Gerekirse konu ve guruplar en az bir iki gün önceden belirlenir, guruplara hazırlanmaları için bir zaman verilir.
5. GELENEKSEL KONFERANS
En çok kullanılan yöntem bildiğimiz, görsel olarak da ana başlıklar halinde eğitim alanların izlemesine sunulan eğitim sistemidir. Ancak bu sistem gelecekte hemen hemen terkedilecek.
Katılımcıların sorularla katkı koyduğu, ancak genelde tek yanlı sunumlar olduğu için çok kalıcı öğrenmeler olduğu tartışılır.
Demiştik ki, eğitim insanlarda davranış değişiklikleri yaratmalıdır.
Bunlar geleceğin ana yöntemleri olacak. Tabii ki daha iyisi çıkana, uygulamaya başlayana kadar.
Henüz bebek olan alfa kuşağı nasıl öğrenecek bunu bilmek zor. Belki çipler devreye girecek, direk olarak beyne yerleştirilecek. Tabii yapay zekaların izin verdiği ölçüde.
Bülent Çapar
Comentarios